Delen om te verbinden....met mijzelf

Soms gebeurt er gewoon iets waar je onderste te boven van kan zijn, maar wat zo gewoon voelt. Je herkent het wel, alsof je het al een keer hebt meegemaakt, alsof je er al een keer bent geweest. Alles is nieuw, maar zo herkenbaar.

Ierland, dat was het voor mij. Het was alsof ik thuis kwam. De hooglanden, de muziek, de rust en vooral ook de enorme vrijheid die ik zie en voel bij de mensen; Keltische cultuur in perfecte vorm.

Alsof ik thuiskwam en daarmee er iets in mij openging. Ik ben er 4 dagen geweest en in die 4 dagen vlogen de inzichten met de minuut binnen. Alles in mij zei daarna: delen!! Er is met mij gesproken met maar 1 bericht: Laat je zien, je weet nu wie je bent, waar je roots liggen. Alles is klaar, je cirkel is rond. De kers op je taart, waar je al zoveel jaren mee bezig bent om te ontdekken.

Sommige mensen kennen mijn zoektocht. Ik heb er dit blog over geschreven. Hierop heb ik al grote delen van mijn reis beschreven. Mijn laatste artikel was al een tijdje geleden. Ik weet nu waarom.

Als gezegd is Ierland de zet geweest om de deur van mijn huis open te gooien, om mijzelf te laten zien en dus ook te accepteren als ik ben. De deur open gooien door te delen. Waarom deel ik dit allemaal? Goeie vraag hoor.

Eerlijk gezegd is het antwoord simpel: het is begonnen om mijzelf te overtuigen dat ik goed bezig was. Zie hier twijfel. Toch nog mijzelf afvragen of ik mijzelf wel kon en mocht zijn. Daarnaast is er wellicht iemand die dit herkent en zo bewustwording ervaart en hiermee dezelfde stappen mag maken en gaat maken die ik heb gemaakt. Dat lijkt mij al zo een mooi resultaat; dat ik iemand inspireer om meer zichzelf te zijn, zo meer geluk te voelen. Hoe gaaf is dat!

Ik mag wel zeggen dat dit het moeilijkste is wat er bestaat. Jezelf accepteren met alles wat bij jezelf twijfel brengt, waar je bang voor bent, wat je veroordeelt bij jezelf. Wat door anderen als afwijkend wordt ervaren, waar men een oordeel over heeft. In deze wereld is oordelen en “ergens iets van vinden” het meest natuurlijke wat er is. Over jezelf twijfelen is dan erg eenvoudig kan ik je vertellen. Alles accepteren (dus ook mijzelf) zoals het is om zo volledig het moment te grijpen. Dat is voor mij de grote les.

Be,- of veroordeeld worden is iets wat ik lastig vond. Wat maakt mijn handelen iets waar een ander iets van moet vinden? Wat heeft de ander met mij te doen? Wat brengt het mij? Wat doe ik dan niet goed? Ik begreep het ook eigenlijk nooit zo goed. Ik wil slechts mijzelf zijn, met de beste intenties, want kwaad willen ken ik niet. Waarom krijg ik een oordeel en geen respect? Dat is het enige wat ik eigenlijk vroeg. Laat mij zijn wie ik ben! Dat doe ik toch ook bij jou?

Nu weet ik dat ik het allemaal bij mijzelf mocht zoeken. Alle antwoorden op deze vragen lagen bij mij. Wat mag ik leren, nog accepteren aan mijzelf, wat is er nog te helen? Waarom accepteer ik mijzelf niet zoals ik ben en mag een ander daar wel iets van vinden? De gevoelens die ik hierdoor heb ervaren creëerde ikzelf, niet de ander.

Ik begrijp dat het gebeurt, maar ik ervaar het letterlijk als zonde van jouw eigen geluk. Als je namelijk meer met een ander bezig bent (een oordeel is energie bij een ander hebben), wat onthoud je jezelf dan een energie. Blijf lekker bij jezelf, dat is moeilijk zat. Wat maakt dat de ene persoon altijd een ander moet veroordelen? Wat brengt het jou? Waarom doe je het eigenlijk? Geeft het een emotie, zoek dan uit wat jij nog mag leren en geef niet een ander de schuld, die negatieve energie.

Is het niet meer zinvol om eerst eens bij jezelf te zoeken waarom jij iets over die ander vindt? Wat doet die ander waar jij eigenlijk zelf iets van kan leren? Is het niet mooier om de kwaliteit van de ander te zien en die persoon te bedanken voor de les die je krijgt? Ik heb hier dus altijd veel last van gehad, richting mijzelf.

En dat is dan nu (bijna) niet meer aan de orde. Bijna, want ja mensen….ik blijf een mens met een ego wat af en toe opspeelt :) . Enige vorm van twijfel zal vast nog wel voorkomen, angst zal mij vaker wel raad geven en soms zeker wel goede raad. Ook dat is het accepteren van jezelf.

Ik gun met alle liefde iedereen “het accepteren van elkaar”. Elkaar zien zoals je letterlijk in wezen bent, met al je kwaliteiten ipv in te zoomen op je “tekortkomingen”. Ik vraag mij namelijk af of het wel tekortkomingen zijn? Zijn die, door jou beoordeelde, tekortkomingen niet eerder kwaliteiten die jij nog niet bij jezelf ervaart?

Wat zou ik graag zien dat wij elkaar accepteren en zoveel als mogelijk zonder oordeel elkaar te benaderen. Help elkaar door te verbinden.

Ik heb vaak artikelen gedeeld op social media om te inspireren, te prikkelen en mensen te bewegen om zichzelf eens reflecteren. Hier ben ik mee gestopt. Waarom? De les was confronterend: Ik oordeelde ook. Ik dacht namelijk dat ik zo een ander kon veranderen ten gunste van zichzelf. Dat iedereen op deze manier naar de wereld kan kijken. Hier heb ik echter geen invloed op. Anders dan, zelf doen wat ik voel: mijzelf zijn en accepteren. Laat hiermee de ander zichzelf zijn en in het eigen tempo doen wat nodig is. Wat dat ook mag zijn.

Ik ben dus gestopt met social media. Primair omdat ik er teveel mee bezig was waardoor ik “het moment” vaak miste. Alle mooie momenten in de natuur, met mijn lieve gezin en familie, vrienden en zo met iedereen. De verbinding maakte ik veel te weinig.

Ik zoek graag verbinding met mensen. Verbinding geeft mij energie. Energie om een ander te ervaren en zo mijzelf. Zoals ik zei om ook weer meer over mijzelf te leren. Als ik in verbinding met alles om mij heen dan leef ik continue in het moment. En eerlijk gezegd is het moment het enige wat telt. Daarin gebeurt het. Niet vroeger of later, maar nu.

Verbinding heeft mij ook coaching gebracht. In mijn zoektocht naar mijzelf, eigenlijk meer de terugreis naar huis, ben ik te weten gekomen dat ik geboren ben om te coachen. Coachen vanuit een hele zuivere intentie: een ander begeleiden naar zichzelf. Oordeelloos, puur en zuiver. Het is zo’n geweldig vak. Het is niet iets wat je even doet, zoals ik er naar kijken ben je er voor geboren.

Ik leef in de overtuiging dat een ieder een kwaliteit heeft waar hij/ zij hier voor op aarde is. Als je die kwaliteit weet te vinden, dan werk je vanuit pure innerlijke kracht, kost niets je energie en geef je een ander iets zo persoonlijks; jezelf. Vanuit de intentie om een ander ook zichzelf te geven. Zo heeft ieder een kwaliteit die je alles geeft, waarbij jij alles geeft.

Kortom: acceptatie, van jezelf, van alles om je heen, van het moment. Als een ieder het moment kan ervaren zoals het er is, dan is voor mij het universum in balans en waar het hoort te zijn. Volkomen 1!

Om woord bij daad te voegen en dus mijzelf te accepteren, beschrijf ik voor het eerst openbaar mijzelf. Hoe ik kijk, wat ik vind en voel, zonder twijfel :)

Ik ben gelukkig.
Ik ben goed, als ik ben.
Ik hou van iedereen, alleen ben ik het niet altijd met je eens.
Ik heb respect voor iedereen.
Ik geloof dat iedereen in essentie geen kwaad kent.
Ik geniet van verbinding.
Ik heb meditatie nodig om te gronden en mijzelf te horen.
Ik kan goed alleen zijn.
Ik respecteer ieders visie op alles.
Ik kies voor mijzelf, met liefde voor een ander.
Ik ervaar alles in verbinding tot elkaar.
Ik ben spiritueel.
Ik geloof in reïncarnatie.
Ik ervaar het Universum als energie.
Ik geloof in “een hogere kracht”; hoe deze ook heet.
Ik geniet van de natuur.
Ik geniet van muziek.
Ik geloof dat alles gebeurt om een reden die bij jou past.
Ik voel meer dan aardse zaken.
Ik voel wat een ander voelt, zeker als er verbinding is.
Ik vind persoonlijke groei zwaar, maar ik omarm het volledig.

Liefs en licht,

Heldervoelend of Hooggevoelig….of allebei

Sinds ik meer en meer intuïtie ontwikkel, anders gezegd; mijn intuïtie bewust voel en ervaar, vertel ik dat ik hoogsensitief ben. Mijn dochters zijn hoogsensitief, dus die hebben het niet van een vreemde.

Wat mij altijd wel opviel, was dat ik bepaalde kenmerken “niet bezat”
van HSP (High Sensitive Person), zoals de meiden dit wel hebben;
ik dacht altijd dat er een verschil in zat.

Bepaalde zaken die ik niet zo ervaar:
bron:http://femkedegrijs.com/blog/5-hsp-kenmerken

- gevoelig voor bepaald eten, materiaal
- grote pijn ervaring
- last van stressgevoelens
en zo nog wel meer.

Wat ik wel 100% herken en wat mij echt helemaal beschrijft:

1. mijn voorkeuren

• stilte en rust
• kunst en schoonheid
• rechtvaardigheid en respect
• bezieling
• diepere zaken, zoals je roeping
• spiritualiteit
• je hebt een brede belangstelling

2. mijn manier van doen

• je doet;-creatief -plichtsgetrouw -gewetensvol -perfectionistisch
• je houdt er niet van als er op je vingers wordt gekeken
• je functioneert het beste in je eigen tempo
• je leert vaak snel
• je doet vaak voorzichtig omdat je snel gevolgen kan overzien
• in je werk vind je kwaliteit en voldoening net zo belangrijk als salaris

3. Hoe ik dingen registreert

• je hebt oog voor details
• je bent je meer bewust van subtiele signalen uit de omgeving, zo kan je bijvoorbeeld snel waarnemen
of iets congruent is of niet (bijvoorbeeld of iemand doet wat hij zegt, of zegt wat hij doet)
• je zintuigen kunnen scherper zijn
• je ervaart een gevoeligheid voor paranormale zaken
• je kan sterke emoties ervaren

4. mijn relatie met andere mensen

• je kan je goed inleven in anderen
• je kan stemmingen van anderen goed aanvoelen
• door onvriendelijke opmerkingen kan je snel van streek kunnen raken & je kan geraakt worden door een hartelijke opmerking

5. mijn innerlijke wereld

• je ervaart een rijke innerlijke belevingswereld
• je hebt moeite om in je eigen energie te blijven (zo kan je bijvoorbeeld worstelen met jezelf ‘’afschermen’’) en daardoor kan je;
-emoties van anderen op jezelf betrekken
-gemakkelijk overvoerd raken in een omgeving met veel indrukken (bijvoorbeeld door mensen en/of geluiden) en je vermoeid of leeg voelen

Tot ik van de week een helder moment had :) en het inzag dat heldervoelendheid
een kwaliteit is wat buiten de normale zintuigen speelt en dat hooggevoeligheid juist een extra sterke
ontwikkeling is van de “normale zintuigen”. Alsof er een factor 4 op de kracht van de zintuigen zit.
Dat is wat mijn dochters met name hebben.

Voor mij is het dus een 1-2 tje. Heldervoelendheid past mij als een schoen.
Het is mijn wereld en daarbinnen mag ik leren om dat als een grote kwaliteit te benutten.
Ik ben van mening dat een ieder dat is, iedere ziel heeft deze gave.
Het is aan de staat van de zielsontwikkeling in hoeverre je het al kan gebruiken.
Hoe meer ego, hoe minder deze kwaliteit.
Hoe verder de ziel (hoe ouder de ziel) is op de terugweg, hoe minder ego, hoe meer helder gevoel.
Intuïtie is ieders heldere gevoel, jouw waarheid.
Mijn heldervoelendheid is ook mijn waarheid en niet de waarheid.
Dat kan ik pas zeggen als het wordt bevestigd door de ziel waar ik een gevoel bij heb.

Waar ik dit enorm fijn in mag gebruiken, is in mijn “werk” van Coaching.
Niet om mijn waarheid te verkondigen, maar om mijn helderheid en gevoel als kompas te laten dienen naar de kern(vraag) van een coachee. Mijn ziel pikt relatief snel de frequentie
van de coachee op en ik kan daar erg goed op afstemmen, mits ik word toegelaten, uiteraard.

Hoe ik dat ervaar en daar mee omga leg ik uit in het volgende artikel.

Mijn heldervoelendheid is mij in het begin een last geweest, maar nu is het mijn grootste kado wat ik mijzelf heb mogen geven. Helder is voor mij puur, puur als de bron waar ik vanuit ben ontstaan.
De bron waar ik met de dag dichter en dichterbij terugkom.

Liefs en licht,

2014; groei, accepteren, gronden en vooral NU....

Ik kan zelf veel vertellen over hoe ik 2014 voelde en voel.
De tekst die ik hieronder plaats heb ik deels ook uit artikelen die mij hebben
geraakt en exact verwoordde wat ik voel(de).
Het is een artikel geworden met onderwerpen die ik apart wilde benoemen, maar ik was toch lekker bezig :).

Het lijkt erop dat 2014 een groot transitiejaar gaat worden voor de mensheid.
De onderste steen komt boven. Tegelijk maakt ons bewustzijn een enorme stap
in haar ontwikkeling en wordt van ons gevraagd om onze passie te gaan leven en het eenheidsbewustzijn
te gaan verkennen en te laten ontstaan.

2014 wordt voor mijn gevoel een intens jaar.
Met grote kansen, maar ook enorme risico’s. We worden uitgedaagd om te gaan voor wat er werkelijk toe doet;
wat werkelijk waardevol is. Wij worden uitgedaagd om de grote sprong te wagen.
Deze sprong vraagt nogal wat van ons. Authentiek ZIJN en dus loslaten wat niet werkelijk bij ons hoort.

Loslaten, veel loslaten en tegelijk toch gaan staan voor je hartenwens en erop vertrouwen
dat wat werkelijk bij jou hoort, ook naar je toekomt.
Voor mij is het eerder “de strijd opgeven”. Loslaten is iets loslaten wat toch ergens bij jou past, anders had je het niet gehouden. Niet meer strijden is accepteren, dat voelt voor mij beter.

In 2014 wil het destructieve (ego) omgezet worden naar het stille ZIJN.
Als we proberen te controleren vanuit macht of onmacht en vasthouden, dan wordt de situatie mogelijk vernietigend.
Alleen de kern blijft over, alle “schijn houvast” verdwijnt.
Je kunt dan mogelijk zelfs een leegte ervaren zonder houvast waar alleen nog maar ‘bewust aanwezig zijn’ is.
Het bewustzijn zelf, is dan de reden voor het bestaan geworden.
Het gaat dan alleen nog maar om aanwezig ZIJN in je leven en in je lichaam.
Er komen vanuit dat ZIJN vanzelf weer impulsen die je de weg wijzen naar je passie.

Ik ervaar al lang in mijn leven een strijd met “moeten”.
Overal wordt je in structuren gedwongen. Ik heb het ook altijd toegelaten.
Wij moeten altijd van alles, van onszelf, van anderen; van kleins af aan.
Deze structuren bepalen het leven te veel en ik verwacht dat een ieder die echt puur wil zijn dit niet meer vol kan houden.

Wat merkte ik de laatste tijd in mijn groei en ook richting 2014.....

Vaak ben ik nog erg streng tegen mijzelf.
Vanuit het moeten groeien, snelheid maken. Ik deed weer eens iets niet goed genoeg, vond ik zelf.
Zo ook met inzichten die ik had verkregen en nieuwe stappen die ik had gecreëerd.

Wat ik hierbij vaak heb gedacht is: ‘Ik dacht dat ik dit al lang had schoongemaakt/ verwerkt, maar daar is het weer!’.
Ik had het inderdaad schoongemaakt, maar door de intense nieuwe energie werd het oude patroon opnieuw geactiveerd.
Niet omdat dat opnieuw schoongemaakt moest te worden, maar omdat deze energie intens
creatief is en absoluut iets wil creëren; oud of nieuw.
Wanneer je dus niets nieuws creëert, zal het gewoon telkens het oude opnieuw creëren.

Voor mij een wijze les; Aarden!
Aard deze nieuwe energie, geef de oude energie terug aan de aarde.
Laat het gaan uit jezelf. Wanneer je ziet dat oude patronen naar boven komen, waarom zeg je
dan niet gewoon nee, en ga je niet gewoon verder?

Geef de oude patronen geen energie, ga naar het nieuwe en grond die energie
in een nieuwe creatie en niet in dezelfde oude dingen.
Daarnaast heb ik gemerkt dat Aarden voor mij broodnodig is om mijn hoge energie kwijt te raken.
In een volgend artikel zal ik vertellen over mijn hooggevoeligheid.

Aan die kwaliteit zit ook een nadeel als ik niet aard: ik hou de energie vast en ik raak overvol en dan overbelast.
Dan raak ik mijn kracht kwijt. Aarden is dus essentieel, zeker voor mij.
Contact maken met de aarde om de energie die niet van mij is terug te geven.
Goed gronden om de realiteit te ervaren, de realiteit van NU….of beter nog “het accepteren van het NU”.

Wat ik al zei, is het voor mij meer accepteren, in plaats van loslaten, healen.
Veel mensen heb ik horen zeggen dat ik moet blijven healen en verwerken.
Ik ervaar dat anders. Ik voel het als aanvaarden, focussen op het moment van Nu, het NU, waar het verleden er niet meer toe doet en de toekomst er niet is.
Ik hoef het niet meer opnieuw te herbeleven, ik zeg nee als ik het oude niet wil ervaren.
Ik vind dat je altijd een keuze hebt.
Het enige wat te doen is, is bewust zijn en alert zijn op alles wat je aan het creëren bent, om die keuzes te maken.

Veel mensen zijn op dit moment in eenzelfde diepgaande transformatie verwikkeld.
Voor mij toch meer “de gevoeligen”, de voorlopers, onder ons. Zij/ wij ondervinden daar in het leven van alledag in meer of mindere mate hinder van. Verlangen naar vooruitgang, bewustzijn, het bereiken van de idealen en de dromen.
Wat hindert mij hierin, als gezegd.....de vertraging.
Ik heb de les mogen leren om dit ook te doen en te accepteren.
Vertragen is niet fout, is geen achteruitgang. Vertragen is voor mij tweeledig; “het zijn” kent zijn eigen ritme….
Alles komt op het moment wanneer het perfect is.
Daarnaast kan ik echt verbinden als ik in het NU ben en dus niet al vooruit loop.

Ik bemerk bij mijzelf een belangrijke verschuiving van “doen” naar “zijn”.
Bijna altijd moest ik “iets doen”.
Ingegeven door maatschappelijke normen en waarden om te voldoen aan allerlei standaarden, ontworpen door ons zelf, maar niet door ons Zelf.

Het doen voor de ander of onszelf, om een mate van bevestiging te krijgen, op welk vlak dan ook.
Een gevoel van goed bevonden worden en bestaansrecht te krijgen.

Dit pas mij niet meer. 2014 wordt voor mij dus groei, het NU en handelen uit mijn Zelf, vanuit een dieper niveau, onbaatzuchtig en zonder eigenbelang.

Om de koppeling te maken met mijn artikel over de achtbaan; het zal mij een ritje worden, maar ik behoef de controle niet (meer). Ik ga genieten met volle overgave, volle acceptatie over alles wat er zal komen.
Alles wat er gaat gebeuren, gebeurt omdat het tijd is. De juiste tijd voor mij, NU!

Liefs en licht,

Stormachtige beweging

Alles in mij heeft vorig jaar bevestigd dat de herfst en de winter van 2013 een enorme overgang zou gaan geven naar 2014, met een waanzinnig mooi jaar 2014 als resultaat.
Eerst veel strijd (zie artikelen over de stormen). De kou is niet gekomen, althans niet bij ons.
Des te meer stormen hebben wij gehad.
Als je kijkt naar de samenhang van de depressies in het weer, dan is daar de storm en de kou erg goed zichtbaar.

storm connectie

Er is enorm veel verschoven in de afgelopen maanden.
Ik heb bij mijzelf gemerkt dat ik veel rust nodig had om het te verwerken.
Veel verhalen rondom mij hebben mij bevestigd dat relaties onder druk zijn gezet, de ware aard bij mensen naar buiten is gekomen, dat er radicale keuzes in werk zin gemaakt.
De ziel heeft zich niet meer stil kunnen houden en de strijd met het ego is vol aangegaan.
Wat een waanzinnig kado heb je jezelf gegeven als je het hebt toegelaten.
Nu vol door gaan. De stormen hebben het opengegooid. Nu doorzetten.

In mijn gevoel is het niet voor niks dat juist Groot Brittannië en Ierland de meeste gevolgen hebben.
Voor mij zijn de zeer mystieke landen met een enorm spirituele bron.
Het zou mij niet verbazen dat er veel wordt blootgelegd als het water van de stormen straks is verdwenen.
Alsof er deken van de bron is weggeslagen en de kern van de bron weer zichtbaar wordt en mag gaan werken in het volle licht.

Terwijl ik dit type ben ik verbaasd over het gemak en het automatisme waarmee ik dit type.
Dit was niet mijn intentie voor dit stuk.

De kou is hier blijkbaar niet nodig geweest. Eerst de wind en het water.
De lagen van ego en bedachte gevoelens moesten worden verwijderd. Volgt de kou nog? Geen idee. We gaan het zien.
Dat er veel groei komt, dat weet ik wel zeker.
Iedere ziel is in beweging. Op weg naar puurheid en haar/zich Zelf.
Een geweldige beweging om bij betrokken te zijn. Ik ga met volle vaart en kracht verder in 2014.
Meer over 2014 in het volgende artikel.

Liefs en licht,

Ruimte nemen, is geven...

Ik heb er al eerder over geschreven, met een uitleg over communicerende vaten.
De laatste weken heb ik zelf meer en meer ervaren dat geven en nemen echt werkt.
Zelfs zo, dat nemen ook geven kan betekenen.

Ik ben voor mijzelf in iedere relatie met mensen om mij heen meer ruimte gaan nemen.
In een gezonde balans, want wat het opleverde was een rustigere relatie.
Een relatie waarbij de ander meer in zijn/ haar kracht kwam te staan.

Als je mij dit een paar jaar geleden had verteld dan had ik je voor gek verklaard.
"Hoe kan je iemand nu iets geven als je zelf meer neemt". Als je beginpositie ondergeschikt is, dan kan dit dus echt.
Een verstoorde balans breng je op deze wijze meer in balans.
In een verstoorde balans zin er twee posities uit balans.
Ik dacht lang dat ik de enige was en dus met mijn claim op meer ruimte de ander dan niet zou helpen.

Een weegschaal (uiteraard ook mijn sterrenbeeld) is op twee schalen niet in balans; als er een zakt, dan hangt de ander te hoog. Daar zal deze schaal ook niet in zijn kracht staan. Zo werkt het voor mij dus bij relaties.
Als een ieder in balans is, in evenwicht, dan staat deze ziel dus in zijn / haar kracht.
Wat een kado schenk ik dus iemand als ik ruimte neem en daarmee de balans terugbreng.
Ik zet iemand in zijn/ haar kracht.

Voor een ieder die dit herkent; je voelt wel wanneer de balans scheef staat.
Welke kant op dan ook de balans weer brengt, schenk het jezelf en dus ook de ander.

Liefs en licht,

Mijn achtbaan

Ooit misselijk geworden in een auto? In een bus of een vliegtuig? In een achtbaan? Ik wel.

Tot voor kort heb ik altijd gewoon gezegd: mijn maag kan er niet tegen, ik heb er gewoon last van. NOT!

Het is controle, of beter nog...het niet hebben van controle. Als ik de controle over een situatie niet heb dan neemt de (spier)spanning toe, gaat mijn aandacht naar mijn hoofd. Mijn gedachten gaan angst generen en dat maakt mij misselijk en doet meer nare dingen met mijn lijf.

Typisch he...overgeven van het gebrek aan controle, terwijl ik mijzelf juist moet overgeven aan hetgeen dat er is.
De strijd opgeven om de situatie te willen beheersen, laten gaan in het moment. Ontspan en geniet.
Wat is de situatie? Is de angst al realiteit of is de realiteit dat ik er nog ben en in een adrenaline ritje zit waar ik van mag genieten?

Uiteraard zijn er zaken die vooraf al aangeven dat ik het maar beter niet moet doen, een busrit langs een ravijn ofzo :).
Dan hoef ik alleen naar mijn intuitie te luisteren voor ik daar instap.
Als het licht op groen staat, dan kan ik instappen. Zo niet, dan doe ik het dus niet.

Het was wel even een shock hoor, dit inzicht.
Praktisch mijn hele leven ken ik de duizeligheid en misselijkheid die ik heb benoemd.
Het fraaie is wel dat dit gekomen rond dezelfde tijd dat mijn ego het is gaan overnemen van mijn gevoel, vanaf mijn 7e.

Ik wilde controle (terug).
Eigenlijk was het eerder "ego ging mij allemaal valse gevoelens laten bedenken" die er in realiteit niet waren.
Fascinerend hoe dat zo gaat.
Min gevoel zegt mij nu dat het wel spannend is, maar dat is gezonde spanning van adrenaline en de snelheid van bijv een achtbaan. Het leuke is dat ik na dit inzicht gelijk zin had om in "de python" te gaan van de Efteling :).

Mijn familie zal wel balen, want ik was altijd degene die op de spullen kon letten als zij de achtbaan in gingen :).

De achtbaan staat ook symbool voor mijn ontwikkeling van de afgelopen maanden/ jaren.
Het voelt als een achtbaan en ja, ook hier ben ik echt wel ziek van geweest.
Dit inzicht heeft mij dus ook het kado gegeven dat ik mijn rit met plezier mag beleven.
De controle heb ik niet, hoeft ook niet. Ik hoef alleen maar te luisteren naar mijn gevoel.
Die geeft wel aan of ik nog een rondje kan maken of dat ik even mag uitrusten.
Even de stilte mag opzoeken om mijn lijf en ziel even het herstel te laten pakken.

Ik kan je vertellen dat het zo'n verademing is dat je daar op kan vertrouwen.
Ieder ritje waar jouw naam op staat, komt wanneer het voor jou de tijd is.
Als je dan in het karretje zit, dan is het plezier 100 malen groter dan wanneer je in een rit stapt die niet voor jou bedoeld is. Totale overgave is toch vele malen leuker.
Het kost je geen enkele inspanning en er is een continue glimlach op je gezicht.
Het resultaat is ook altijd goed. Iedereen heeft wel van deze voorbeelden.

Liefs en licht,

Stilte....

Het is alweer een paar maanden geleden dat ik wat geplaatst heb op mijn blog.
Het is echter niet zo dat ik stil heb gezeten. Verre van dat.

Ik had sterk het gevoel dat ik even rust nodig had. Focus even heel erg op rust en mijzelf.
Er bewoog zoveel tegelijk dat ik mij primair heb bezig gehouden met mijn keuze
om van werk te veranderen en echt te kiezen voor mijn passie: coaching. Daarnaast ook thuis de rust opgezocht.
Echt aandacht naar binnen dus, naar mijzelf en thuis.

Met de verdere beweging naar binnen, zijn ook de nodige inzichten gekomen.
Het is dus niet voor niks geweest dat ik mij even stil "moest" houden. Het gevoel zegt nu weer
dat ik alle inzichten weer lekker mag gaan delen, delen voor mij en voor een ieder die er wat aan mag hebben.

Er staan weer genoeg onderwerpen klaar om uit te werken, dus er komen weer veel artikelen bij.

In de stilte heb ik eerst een tijdje het gevoel gehad dat ik niet groeide.
Ik poste niets op mijn blog, er bewoog een tijdje ook niks, althans dat dacht ik.
Ik begon weer lekker te denken en werd dus weer onzeker over mijn groei etc etc. Ego had weer even gewonnen.

Door de weerstand heen ben ik toen toch gaan mediteren en dat was een goeie keuze. De rust keerde terug en dus mijn gevoel. Het was snel duidelijk dat ik de laatste weken/ maanden van 2013
heel energie had gebruikt in groei, in andere mensen, in werk. Tijd om even te rusten.
Ego wilde door met die energie, maar mijn ziel gooide het blok erop.

Ik ben onwijs gelukkig met de constatering dat de balans dus nu de andere kant op werkt.
Mijn ziel wint het dus van het ego en dat is een enorme sprong voor mij.
Ik kan er nu op vertrouwen dat ik mijn Zelf dus beter hoor en er naar luister dan naar mijn ego.
Het ego gaat meer en meer naar de achtergrond en ik kreeg het vertrouwen dat het op den duur wel zal verdwijnen. :)

Hoe heerlijk werkt dit. Luisteren naar mijzelf en dus mijn gevoel levert de juiste keuzes op.
Ik hoef alleen maar in rust even goed te voelen en de antwoorden komen.
Al deze antwoorden blijken juist. Ik schrijf het bijna verbaast op, maar dat doe ik om mijzelf
nog verder te bevestigen dat het ook altijd zo is.

Uit mijn gevoel ben ik met zelfvertrouwen verder gelopen op mijn pad en zijn er mooie inzichten gekomen, nieuwe verbindingen ontstaan en wordt mijn doel puurder en zuiverder.

Het was dus stil, maar als zo vaker, wat heeft die stilte toch veel beweging gebracht.

"Moeten" levert mij dus echt niks meer op, behalve weerstand en het duidelijke signaal dat ik dan verkeer bezig ben.
Later meer hierover. Als ik herhaaldelijk blijf horen dat ik iets moet, dan weet ik zeker dat het iets is wat niet op mijn pad hoort. Iets hoort "vanzelf" te gaan, dan doe je iets wat bij je past en goed voor je is.

Liefs en licht,