Waarom is iemand bij je....

Vorige week kreeg ik via een vriendin van mij deze tekst toegezonden..."Jeroen, is wel iets voor jou!"
Nou dat klopt :) Ik plaats hem daarom ook graag op mijn blog:

Mensen (zielen) komen in je leven om een bepaalde reden, een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor deze persoon kunt doen.

Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je door een moeilijkheid heen te helpeb, je te begeleiden met ondersteuning; je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen groeien.

Ze lijken gestuurd en dat zijn ze ook. Het lijkt alsof jij hen hebt gekozen, dat is ook zo.
Ze zijn er om die reden(en). Die reden die jij hebt gevraagd, onbewust is uitgeroepen.

Ze gaan ook om die reden. Zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon
iets om de relatie te beëindigen. Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.

Wat we ons dan mogen realiseren, is dat aan onze gevraagde behoefte is voldaan, onze wens is vervuld, hun zielswerk is gedaan. Het is tijd om verder te gaan.

Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit gedaan hebt.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.

Geloof het, het is echt, al is het slechts voor een seizoen.
Relaties voor de duur van je leven leren je levenslessen, waar je op kunt bouwen om zo een solide zielsfundering te hebben.

Jij mag luisteren naar de reden van hun komst, om vervolgens de lessen te leren en te accepteren.

Hou van die persoon/ personen en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Het brengt je steeds dichterbij jouw bron, jouw balans, jouw Zelf.


Als je zo mag kijken naar iedereen in je leven, dan ben je volgens mij weer een stap dichterbij onvoorwaardelijk houden van iedereen om je heen.

Iedereen heeft zijn/ haar kwaliteit, alles om jou verder te laten groeien en tot bloei te brengen. Tot die perfecte ziel die jij bent.

Liefs en licht,

Onvoorwaardelijk liefhebben

Zo zit je in de auto lekker mee te zingen met een nummer op de radio en zo
"pats"....schiet er een nieuw onderwerp voor mijn blog in mijn hoofd.

Onvoorwaardelijk liefhebben!...alsof iemand het in mijn oor fluisterde. "...Schrijf daar je gevoel eens over op...."

Wat is onvoorwaardelijk? Hoe is dat? Kan dat überhaupt?
Iets zonder voorwaarde accepteren, liefhebben en er laten zijn.

Ik zeg ja, maar wat is dat iets wat moeilijk te doen is. Al jouw oude patronen, oude lessen en gedragingen zijn gemaakt op "iets van iets vinden". En dan helpt onze cultuur ook niet mee.
Wij moeten altijd ergens iets van vinden, ook al raakt het onze omgeving niet eens.

Wat zou het toch geweldig zijn als iedereen onvoorwaardelijk de ander kon laten zijn wie hij of zij is. Dan is iedereen goed zoals hij of zij is. Geen ruzie, geen pesten, gewoon puur zijn als je bent.

Als er absoluut geen voorwaarden zijn in contact, dan komen en gaan de juiste zielen op de juiste momenten in je leven.
Dan is iedereen waar hij/ zij hoort, voor dat moment.

Degene(n) die perfect past die blijft altijd bij je.
Zonder enkele moeite zal je die ook onvoorwaardelijk liefhebben en wederzijds.

Kinderen zijn voor mij zulke zielen, dat heb ik al een keer beschreven. Voor andere zielen dan je eigen kinderen geldt dit ook, alleen daar komen en gaan degenen die op bepaalde momenten bij je "moeten" zijn.

Soulmates zijn voor mij zielen die lang bij je zijn, die je grote lessen willen leren.
Hier ga ik later nog een artikel over schrijven.

Terug naar onvoorwaardelijk. Voor mij zijn er wel regels nodig in aardse zaken of handelingen, daar is onvoorwaardelijk een stuk lastiger. Denk aan verkeersregels. In liefde en verbinding en dus zielenenergie is het absoluut mogelijk en voor mij persoonlijk het hoogst haalbare.

Alles en iedereen is goed als hij/ zij is, niets verwachten. Dat is onvoorwaardelijk.
Er zijn voor elkaar, zonder iets te willen. Accepteren dat alles wat er gebeurt ook goed is. Weten dat het goed is, voelen dat het goed is. Elkaar altijd helpen, zonder ego. Wat is dat een mooie wens van mij.

Onvoorwaardelijk liefhebben, voor weinige al gegeven, maar ik sta er iedere dag mee op om dit ook bij iedereen te willen uitstralen. In welke verbinding dan ook, hoe groot of hoe klein het contact is....iedereen is perfect zichzelf.
Waar ik er mag zijn, hoe ik er mag zijn, ik ben er.

Wie ben ik om iets (van een ander) te vinden? Laat ikzelf eerst helemaal in balans zijn en alle goeds geven, voor ik het van een ander mag verlangen. Maar dat is dan gelijk al weer een voorwaarde ;)

Be as great as you are! I believe everyone is truly that great and....so are you!

liefs en licht,

Het weer

Of dit klopt weet ik echt niet, maar het voelt zo sterk dat ik toch ben begonnen met schrijven.

Persoonlijke groei, spirituele groei in algemene zin herken ik sinds enkele weken in het weer. In de seizoenen, de
herfstachtige weken van eerder dit jaar, de grote hoeveelheid zon, de stormen die nog komen.

Kan ik hier nu ook al inzichten aan afleiden? Of ga ik nu echt "koekoek" worden?

Alles zegt mij dat het toch klopt.

Ik heb een tijd geleden in mijn schrift geschreven dat er veel groei zou volgen dit jaar, bij veel mensen. Wie of wat heb ik destijds niet beschreven, maar wel dat het groeiproces vooraf zou worden gegaan
aan veel voeding en energie om "te gaan bloeien". Regen regen en nog eens regen was het gevolg.

Ik schrijf veel op en plaats het achteraf op mijn blog, dus ja...dit is wellicht makkelijk praten. Je hoeft het gelukkig niet met mij eens te zijn :)

Na de regen van het voorjaar voelde ik sterke bloei aan komen.
Ik heb dit beschreven als het ontluiken van een bloem (artikel Zielsgroei, de ontluikende bloem).
Deze periode zou veel zon, licht en warmte hebben; de maanden augustus en september.

Nu is het de 1e week van oktober en van het weekend kreeg ik het gevoel dat er in de komende maanden
veel getest gaat worden. Getest of de bloem wel bestand is tegen de herfststormen.
Knakt het? Overwint de ziel? Het hart en de wilskracht en kan zij genoeg meebewegen om toch te blijven staan?

Ik schreef dit laatste stuk op in de mooie zonnige eerste week van oktober. Een periode van rust, ongewone rust. Dit, omdat voor mij oktober normaliter erg nat is. Deze rust was er niet voor niks. Deze rust mochten wij goed gebruiken.

Er gaat een roerige tijd aankomen. Storm en regen gaan mij testen, gaan mensen testen die net opgebloeid zijn.
De veilige houding, het oude schuilpatroon met de bladeren dicht, kan niet meer, nu wordt het tijd om alleen en sterk te blijven staan.

Eind december en zeker januari worden gevoelsmatig koud en guur.
Een koude kille winter, met mogelijk veel eenzaamheid. De volgende test voor jeZelf.

Maar alles om na die winter mooier dan ooit terug te keren in de lente, als prachtige bloem.
In volle kracht, grootte en kleur. Een bloem als geen ander en volledig op eigen kracht gegroeid, met het geloof en het bewijs om iedere storm te trotseren en om van iedere zonnestraal vol te kunnen genieten.

Nogmaals: geen idee of dit hout snijdt, maar wat word ik al blij van de lente gedachtes :)

Wees allemaal die bloem, dan worden wij als geheel een prachtig veld met unieke bloemen die mensen
zullen laten lachen en laten stralen. Wie wordt er niet rustig en energiek van een prachtig veld vol bloemen!

Wellicht is het allemaal voor mij alleen, alleen aan mij "verteld", voor mijn pad?
Ik ben er in ieder geval erg dankbaar voor. Ook voor de komende storm en kou. Alles om sterker en mooier te worden.

Liefs en licht,

Balans!

Nog geen dag na het inzicht uit het vorige artikel, schrijf ik dit op. Het antwoord volgt dus al binnen een dag :)

Iedere ziel is bij het ontstaan evenveel vrouwelijk als mannelijk, perfecte balans.

Door alle ervaringen en lessen kan dit in onbalans raken. Meer mannelijke of meer vrouwelijke energie, meer aards of meer spiritueel, meer ratio of meer gevoel.

Om als ziel weer compleet 1 te zijn in balans van je mannelijke en vrouwelijke energie mag je wederom de lessen leren. Dan wel tegenovergesteld aan de ervaringen waardoor de balans is verstoord.

Uitbalanceren in energie. Ikzelf als voorbeeld:
Mijn vrouwelijke energie is sterker dan de mannelijke. Kracht en macht op gezonde wijze zijn bij mij in dit leven niet juist aanwezig (geweest).

Het wegcijferen van mijzelf; mijn antipathie tegen "haantjes"; moeite hebben met krachtige mensen.
Alles is wel terug te leiden naar de onbalans van mijn energie, mijn ziel.

Tijdens mijn groeiproces van de laatste jaren is dat uit diverse gesprekken met coaches en een psycholoog ook gebleken. Onder andere uit persoonlijkheids testen. "Je mag meer mannelijke kracht uitstralen".

In mijn intuitieve ontwikkeling kwam de reis naar balans ook meer en meer in beeld. Vroeger (en nu nog) laadde ik mij op met Metal muziek, power music. Boos werd ik nooit, dat vond ik zonde; een slechte eigenschap. Maar is dat zo? Boosheid is ook een emotie. Daarnaast heb ik altijd iets gehad met tijgers.
Mijn tattoo heeft hier een onderdeel van, het kattenoog, het oog van "mijn tijger". Onbewust zijn de signalen dus altijd aanwezig geweest.

Tijdens Intuitieve Ontwikkeling kwam dit allemaal boven water.
Mijn krachtdier kwam heel snel naar boven: de tijger. De tijger is voor mij complete balans. Majestueus in uiterlijk, vrouwelijk in rust, maar wat een kracht als dit nodig is. Balans.

Zojuist kreeg ik het inzicht dat mijn balans en lessen op de mannelijke en vrouwelijke energie zelfs door mijn kinderen inzichtelijk wordt gemaakt. Mijn dochters zijn DE balans van vrouwelijk en mannelijk. Zij laten mij de perfecte balans zien. De kwaliteiten en de valkuilen. Waar ik aansluit en waar ik nog mag leren

Het Universum schenkt mij dus ook met deze twee zielen de balans. Wat onbeschrijflijk en begrijpelijk tegelijk. Alles is 1, dus dit past ook perfect. Wat zit het Universum geweldig in elkaar. Alles is in contact om iedereen te brengen naar waar hij/ zij hoort te zijn.

Met alles wat ik tot nu toe heb ervaren en heb beschreven kom ik tot de conclusie dat ik bijna zo ver ben. De balans is er bijna. Ik word door de enorme snelheid van groei en de inzichten in een rap tempo door mijn groei geduwd. Ik ben er blijkbaar klaar voor. Het Universum geeft aan dat het tijd is, de tijd is er klaar voor. Aangezien er geen tijd bestaat, ben ik er dus klaar voor. De laatste lessen worden mij in een sneltreinvaart voorgeschoteld.

In mijn werk word ik de laatste weken ook in de extreme mannelijke energie geduwd.
Kracht en duidelijkheid zijn noodzakelijk nu. Ik mag leren hoe dat is, om vervolgens de balans te maken.

Totdat ik perfecte balans heb, de balans ben. De weegschaal ben, die ik ben. Niet gek dat ik dit inzicht krijg in de maand van de weegschaal. Nog mooier: de dag na mijn verjaardag. De balans is nagenoeg perfect.

Als de balans er is, als ik zowel mannelijk als vrouwelijk in balans ben....dan wat? Iets zegt mij dat er dan grootse zaken zullen gebeuren. Zijn mijn lessen dan gedaan? Ben ik compleet na deze reis?
Wat staat er op mijn pad klaar als ik weer als ziel 1 ben?

Liefs en licht,

Lijf en chakra deel II

Mijn nek speelt op bij "oude patronen". Snel en heftig.

Was ik er nog niet? Het antwoord is:Ja, inderdaad, je bent er nog niet.

Uit een meditatie kwam de oproep om meer op zoek te gaan naar de basis. Wat werd er bedoeld?

Op internet ben ik direct gaan googlen op "basis" en "spiritualiteit". Plof: de basis chakra!
Binnen 5 minuten knalde ik een heel verhaal op papier:
Rond mijn 7e levensjaar heb ik een les gehad op de kracht van intuitie. Echter wel dat "je daar niet op mag vertrouwen".
Gevoel is fout, dat leerde ik toen. Terwijl mijn ziel juist weet dat dit compleet anders is. Een vroege onbalans in mijn chakra.

Rond mijn 15e levensjaar kwam daar een klap overheen. Ik verloor mijn oma. De eerste heftige realiteit van verliezen. De emoties cq gevoel heb ik volledig weggeduwd, want gevoel kan niet (eerdere les). Een tweede deuk in mijn chakra. Om rond mijn 16e levensjaar een klap te krijgen op "relaties duren eeuwig". Ik kreeg te maken met een scheiding in de familie bij mensen die voor mij "altijd bij elkaar waren en zouden blijven".

Als eerder gezegd is een van mijn grote lessen en doelen: Verbinding maken!

Wat ik mag leren en mag inzien is dat "Verbinding maken" ook verliezen met zich meebrengt.
Relaties komen en gaan. Ik wil(de) alleen nooit verliezen, nooit dat verdriet hebben uit 15e en 16e levensjaar.
Verbindingen hou ik nu in stand. Voorheen door mijzelf weg te cijferen en te compenseren in een relatie.
Om maar niet te verliezen. Ruzie was voor mij gelijk aan "scheiden"...los van het feit dat ik ruzie maken volstrekt onzinnig vind.

Beiden wijzen van aanpak in combinatie met de eerdere ervaringen hebben mijn 1e en 2e chakra vastgezet. Veiligheid in mijn beeld van verbinding is te hard aangetast vroeger.

Door mijn blokkade op 1 en 2 grond ik ook slecht in meditatie en ga ik te veel in de hogere chakra's zitten. Het risico is dat ik ga zweven en "uit ga". Dan gaat mijn brein uit en val ik weg.

Wellicht wil ik ook "niet aarden". Komen die angsten dan weer los? Komen de vastgeraakte emoties los?
Wil ik dat wel voelen?

Ik ben nu bezig met het losmaken van de 1e en 2e chakra. Ik ben er niet bang meer voor. Hierna zullen de chakra's allemaal open zijn. De totale verbinding tussen aarde en universum is dan gemaakt. De balans is terug.

Ben zo benieuwd hoe dat er uit gaat zien!

Liefs en licht,